Anna Dziewit-Meller i Marcin Meller "Gaumardżos! Opowieści z Gruzji", historia miłości do hipnotyzującego kraju

Anna Dziewit-Meller i Marcin Meller "Gaumardżos! Opowieści z Gruzji"

Dane szczegółowe:

Dane szczegółowe:
Autor: Anna Dziewit-Meller, Marcin Meller
Tytuł: Gaumardżos! Opowieści z Gruzji
Liczba stron: 512
Wydawnictwo:  WAB 
Kategoria: biografia/pamiętnik
Premiera: 09.05.2018
Ocena: 7,5/10

Opis książki:

Gruzja. Dla wielu wciąż nieodkryta, dla innych – pełna wyjątkowych smaków, zapachów, dźwięków muzyki, bajkowych krajobrazów i życzliwych mieszkańców, godzinami wspólnie biesiadujących przy stole. Tych, którzy jeszcze w Gruzji nie byli i tych, którzy odwiedzili ją choć raz – w podróż po tym niezwykłym kraju zabiorą Anna Dziewit-Meller i Marcin Meller. Wspólnie opowiedzą czytelnikom o gruzińskiej sztuce wznoszenia toastów, ironicznym poczuciu humoru, zamiłowaniu do kulinarnych uczt i świecie macho, w którym rządy sprawują kobiety. Nie zabraknie mnóstwa zabawnych anegdot, przygód oraz opowieści o barwnych mieszkańcach jednego z najpiękniejszych krajów na świecie.

źródło: materiały wydawnictwa

Moja opinia:

Nigdy nie zastanawiałam się jak właściwie wygląda Gruzja. Kraj wydawał mi się być piękny, nieco "obcy" i daleki. W mediach niewiele się słyszy o Gruzinach i ich ojczyźnie, więc miałam nikłe pojęcie jak kształtuje się tamtejsze społeczeństwo, jego kultura i tradycja. Dzięki tej lekturze zapałałam ciekawością, zapragnęłam zobaczyć to urzekające państwo. 

Po lekturze "Gaumardżos! Opowieści z Gruzji" Gruzja jawi mi się jako kraina winem i muzyką płynąca.

"Gaumardżos" to niepowtarzalne świadectwo miłości autorów książki do tego magicznego kraju jakim jest Gruzja."Gaumardżos" obfituje w liczne anegdoty, ciekawostki, żarty, informacje. Nie zabraknie tu dość osobistych historii z życia autorów i niecodziennych, pełnych humoru portretów bliskich im osób. Niezaprzeczalną zaletą pozycji są piękne fotografie, ciekawe opowieści oraz barwne opisy piękna Gruzji. Państwo opisane przez autorów budzi szczere zainteresowanie i zaskarbia sobie sympatię czytelnika. Raz tekst czyta się lepiej, raz gorzej. Raz przypomina wyśmienity esej, raz można nieco pogubić się w narracji i składni. Niezależnie od tego wszystkiego, biorąc tę książkę w ręce i oddając się lekturze, na każdej stronie czułam prawdziwe emocje i prawdziwe uczucie przelewane na papier. 

Tak jak wspomniałam, książka momentami przypomina wspaniałą powieść, a za chwilę wydaje się być nieco chaotyczna. Czasami rozdziały pochłaniałam w całości, a czasami nieco mnie one nużyły. Do plusów zdecydowanie zaliczam szczerość autorów, którą widać w ich dziele oraz to w jak piękny, ciekawy i często humorystyczny sposób starają się dzielić z odbiorcami swoją miłością do fascynującej Gruzji, która stała się dla nich swoistym "rajem".

Polecam tę książkę wszystkim miłośnikom podróżowania. Kto wie, być może dzięki niej odkryjecie nowe miejsce do odwiedzenia?